Dushi's, carnaval & zeeziek!

Bon nochi,

Wat gaat de tijd toch snel hier! We zijn alweer vier weken op dit geweldige eiland! Nederland mis ik dan ook totaal nog niet, behalve de warme douche die begin ik toch wel echt te missen! Vooral, omdat ik het gevoel heb dat ik niet helemaal schoon meer wordt.. Er zit zo’n vieze gloed over m’n handen & voeten, maarja niet te veel op letten!
Ook word ik inmiddels al een echte slechte chauffeur, al een paar keer door rood gereden maar dat kan hier. Ook hebben wij geen stuurbekrachtiging, dus ik moet hier mijn spierballen (die ik amper heb) toch maar eens gaan gebruiken.
Verder beginnen de muggen steeds meer van mij te houden en ik steeds minder van hen. Ik krijg steeds grotere bulten en ook steeds meer. Maar hopen dat ze snel niet meer van me houden!

Op stage ben ik inmiddels ook wel echt gewend, alleen moet ik mijn groep niet gaan vergelijken met de vorige groep drie die ik gedraaid heb, maar dat moet je natuurlijk bij geen één groep! Op zich wel een hele uitdaging hier voor mij, vooral omdat ik het grootste lokaal van de school heb en een erg zwakke stem, dus nu maar andere manieren vinden zodat de leerlingen naar mij luisteren. Bij mij in de groep heerst het hebben van waterpokken en ik heb de groep dan ook nog nooit helemaal compleet gehad, maar dat komt wel als ze allemaal weer beter zijn. Verder worden de kinderen vaak met dushi aangesproken, daar moet ik ook wel aan wennen! In Nederland hoor ik bijna nooit een leerkracht tegen een kind zeggen: ‘’Ja, schatje!’’ Het geven van de lessen gaat ook al steeds beter en mijn mentor staat ook echt open voor inbreng van mij, wat het ook wel weer heel leuk maakt!
Ook zijn de kinderen erg enthousiast en komen er nog leuke uitspraken uit. Eén van de leerlingen kwam laatst bij mij en zei tegen mij: ‘’Juf, je moet hier blijven, als je naar Nederland gaat word je echt weer heel erg wit.’’ Waarbij ze er ook nog bij zei dat ik wel bij haar kon komen wonen, ze had nog wel een kamer voor mij over.

Intussen zijn we ook bij Saint Tropez geweest, wauw wat is het prachtig daar! Je ligt er aan een zwembad, maar hebt uitzicht op zee het ziet er heel mooi en luxe uit! Intussen zijn Judith en ik ook begonnen aan het Beach Tennissen, maar dat moeten we nog echt even oefenen dit ging nog niet zo soepel, haha!
Vorige week vrijdag kwamen mama en Mandy alweer aan. Wij hebben ze even van het vliegveld gehaald, want ze dachten het wel zelf te kunnen vinden maar wij dachten van niet! Voordat we hen van het vliegveld zijn gaan halen, zijn we nog even Otrabanda in gegaan en daar heb ik een lekker gebakje gegeten! Nadat we mama en Mandy van het vliegveld hadden gehaald, ben ik samen met mama in hun auto terug gegaan, voor het geval we niet achter elkaar konden blijven rijden en zij zo ook de weg nog terug kon vinden!
Daarna waren zij best moe en gingen ze vroeg naar bed, Judith en ik zijn ’s avonds naar de Full Moon party geweest! Dit is een maandelijks feest op een afgelegen strand met een kampvuur en vuurwerk, een leuk feest vind ik persoonlijk! Zoals gewoonlijk deden Judith en ik er weer iets langer over om op plek van bestemming te komen, maar deze keer niet omdat we het niet konden vinden maar er was een carnavalsoptocht waardoor de weg afgesloten was. Wij hebben toen maar even gekeken en dit was leuk om te zien.
De volgende ochtend moest ik er alleen vroeg uit, want we hadden een taart besteld voor mama en deze moest bij de bakker opgehaald worden! Zij wist hier zelf niets vanaf, dus ik ben even weggereden. Toen ik terug kwam wilden zij ook wel graag naar de supermarkt wat boodschappen halen en ik ben maar even mee geweest, zodat ze de weg konden vinden. Daar aangekomen liepen die twee natuurlijk veel te snel door de winkel op een gegeven moment zei ik maar tegen mama dat ze iets langzamer moest lopen. Ze werd immers aangekeken door al die Antillianen, die lopen allemaal niet zo snel door die supermarkt. Verder wilde zij natuurlijk voor haar verjaardag graag een taart halen, maar we zeiden maar snel dat dit echt niet nodig was. We hadden nog genoeg lekkers.
Die avond hebben Judith en ik de woonkamer maar een beetje versiert, zodat ze nog een verjaardagsgevoel zou krijgen.

Zondag was het tijd om Saint Tropez aan mama en Mandy te laten zien. We wilden ’s middags graag de carnavalsoptocht zien, dus wij zijn goed op tijd weggegaan. De optocht zou om vier uur komen, maarja op z’n Antilliaans duurt alles natuurlijk iets langer en dit dus ook. Ruim twee uur later waren ze er dan eindelijk. En hier is carnaval dan ook wel echt anders dan in Nederland. Ze hebben een grote optocht en alle mensen uit Curaçao komen of wel kijken of doen zelf mee. Ze zien er ook allemaal super mooi uit en kunnen goed dansen. Nadat we dit gezien hadden wilden we eigenlijk nog uiteten gaan voor de verjaardag van mama, maar omdat het al best laat was besloten we dit de volgende dag te doen. Judith en ik hadden ook t/m woensdag vrij van stage, omdat er dus carnaval gevierd werd.
Ook moeten we wel erg om Mandy lachen, ik weet dat ik zelf eerder ook zo was maar het is grappig om te zien, Mandy vindt al dat zand toch echt helemaal niets dus haar gezicht en houding zeggen vaak al genoeg! Hier heb ik zelf gelukkig totaal geen last meer van, maar het blijft een leuk gezicht!

Mama en Mandy zouden die woensdag naar klein Curaçao gaan en omdat wij toch nog vrij waren, wilden wij wel graag mee. Dus ook wij hadden klein Curaçao geboekt. We moesten dan ook al erg vroeg opstaan, want om kwart voor zeven zou de boot vertrekken. Iets later dan gepland, vertrok de boot dan ook echt. De kaptein had al gezegd dat er vaak mensen zeeziek zouden worden en had een aantal tips. Van te voren dacht ik, ach dat valt vast wel mee. Normaal ben ik ook nooit zeeziek, dus waarom nu wel. In het begin ging het eigenlijk ook heel erg goed, maar naar ruim een uur begon ik me toch wel echt slecht te voelen. M’n ontbijt was ik dan ook zo weer kwijt, maar op klein Curaçao zouden we ook weer ontbijt krijgen, dus ach wat geeft het. Wel dacht ik, dit doe ik één keer maar nooit weer. Op klein Curacao aangekomen vond ik het echt geweldig, een super mooi wit strand en heel helder blauw water ook hebben we hier zeeschildpadden gezien en deze waren ook echt niet bang voor mensen! Ook kregen we op dit prachtige eiland een barbecue en rond half vier werd iedereen weer teruggebracht naar de boot. De terugweg viel heel erg mee en ik zou iedereen ook aanraden er heen te gaan, maar neem wel reistabletten haha!

Nu ben ik net terug van een dagje shoppen & strand, zo even lekker eten en douchen en dan is het tijd voor Zanzi!

Ajoo & tot de volgende keer maar weer!

Liefs
Shauni